ای که نامت تا قیامت حُسنِ بی‌حد، یاحسین           سرنوشتم را خدا با تو رقم زد، یا حسین

شاهکارِ خلقتی، عشق تو شد سنگ محک           شد جدا با حُبّ و بغضت، خوب از بد، یاحسین

از طفـولیت شدم دلـداده‌ات چون مادرم؛           پیش چشمم اشک ریزان گفت ممتد: یاحسین

»مُحیی‌الاموات» با اذنِ خدا در دستِ توست           «قاضی‌الحاجات»! حاجاتم نشد رد، یاحسین

بد ضرر کرد و یقیناً بر یقینش لطمه زد           هرکه شد در کارِ اعجازت مردّد یاحسین

رفت از مُلکش سلیمان، مور شد در محضرت           کربلایت شد برایش قصد و مقصد یاحسین

در حریمت پهن شد بالِ ملائک! چون تویی           صاحبِ عرشی‌ترین ایوان و مرقد، یاحسین

عاقبت می‌آورم «سر» را برایت پیشکش           پس شهیدم کن! نگو هرگز…نباید یاحسین